۵۰۶
جمعه, ۵ آبان ۱۴۰۲، ۱۱:۱۷ ب.ظ
یکی از دوستان نزدیکم که سال اول دانشگاه ازدواج کرد با یک پسر ۲۰ ساله، بعد از ۹ سال زندگی به خاطر خیانت همسرش می‌خواد جدا بشه.
توی همه‌ی این سالها و دیدن زندگی‌های ناموفق دوستانم، به دوتا نتیجه‌ی مهم رسیدم؛ اول این‌که زود ازدواج‌کردن در اغلب موارد چیز خوبی نیست. چون خیلی کم پیش می‌یاد که ما همون آدمای اوایل دهه‌ی ۲۰ زندگی‌مون بمونیم.
و دوم این‌که تمام حقوقی که با ازدواج ازم گرفته می‌شه یا مشروط به «مود»ِ یک آدم دیگه می‌شه رو از اول بگیرم. این حرف رو به خیلی‌ها زدم توی سال‌های بالغ شدنم، همیشه به نظرشون بی‌رحمانه و غیررمانتیک به‌نظر می‌رسید، ولی وقتِ جدا شدن همیشه به‌م پیام دادن و ازم خواستن که بدون دریافت این حقوق ازدواج نکنم.
- ۰۲/۰۸/۰۵
من هم همین فکر را میکردم. بعد از مدتها با افرادی آشنا شدم که زود (یعنی همان اوایلی که نیاز روحی و جسمی دارند) ازدواج کرده تند و تا سالها کنار هم مانده اند، خوب و خندان. محیطشان سالم است. زندگیهاشان سالم مانده. من خودم زود اژدواج نکردم و فکر میکردم خوب نیست اما بعد ها فهمیدم آدم سالم زندگی کند و به پاکیزه بودن اطرافش اهمیت بدهد، مشکل خاصی پیش نخواهد آمد