توهّمی.

اگه بخوام خودم ُ توی یک کلمه توصیف کنم...

Horrible

امروز مجبور شدم نزدیک یک ساعت توی ماشین منتظرش بمونم‌. به حدی رسید که با خودم گفتم«اگه تا ۲۰ دقیقه‌ی دیگه نیاد، می‌رم.» بدون این که به‌ش بگم. 

خودش ُ توی ۱۰ دقیقه‌ی باقی‌مونده رسوند. به‌ش نگفتم می‌خواستم چی کار کنم، ولی امشب که بعد از چند ساعت دوباره به موضوع فکر کردم، به این نتیجه رسیدم خیلی آدم وحشتناکی هستم.

.And It's killing me

به‌ش گفتم «من هیچ دلخوشی‌ای توی زندگی‌م ندارم، برای همین مدام درحال خرید کردن‌م تا این حقیقت ُ فراموش کنم.» 

+می‌دونم هیچ‌وقت فراموش‌ش نمی‌کنه و غمگین‌ش می‌کنه.

++ یه‌چیزی ُ تازه متوجه شدم؛ من خیلی بدجنس‌م. و چون قدرت خوبی توی شناسایی نقاط ضعف بقیه دارم... الخ.

از لحاظ وقت‌شناسی

اگه فقط یک درصد شک داشتم، همین امشب مطمئن شدم همسایه مون دقیقاً وقتی صدای پای من ُ موقع ورزش توی حیاط می‌شنوه، می‌یاد روی بالکن سیگار می‌کشه.

Tears On My Pillow

درسته که واقعیت همیشه یکسان نیست، ولی حقیقت که هست. 

همین که مردم می‌چسبن به واقعیت و حقیقتُ نمی‌بینن، واقعاً باعث می‌شه بخوام بقیه‌ی عمرمُ در سفر بی‌بازگشت از مریخ طی کنم.

 [با ذکر این نکته که زبون همُ نفهمیم.]