۴۱۲

ای ترس! تو را شکر که با این‌ همه تردید

یک‌بار نیاویختم از سقف طنابی

۴۱۱

از یک تیپ شخصیتی خاصی خیلی بدم می‌یاد، نمی‌دونم حکمت‌ش چیه که دقیقاً مدام این‌جور آدما به پستم می‌خورن. حکمت‌ش که البته معلومه، همون مار و پونه‌ی معروف.

 

 

~ آقا بی‌خیال ما شین.

اگر خُلقَم مجسمه بود ...

آره دیگه، خلاصه.

 

The more I love humanity in general, the less I love man in particular.

 

 

 

 -داستایوفسکی در برادران کارامازوف-

Happier Than Ever

کاش من‌م یه ترانه‌نویسی چیزی بودم و می‌تونستم نفرتم نسبت به فضول‌های دور‌وبرم و علی‌الخصوص فضول این محفل و مجلس رو در یک هارمونی به تمام معنا با موسیقی، مثل Happier Than Ever بیلی ایلیش روانه، منتقل و بیان کنم. و طرف هم به خودش بگیره. 

Never Challenge ME

الان که به زندگی‌م نگاه می‌کنم موتور محرکه‌ی من برای انجام هر کاری، این بوده که به‌م بگن نمی‌تونم انجامش بدم. 

مرسی خانم آ. . من سال‌ها منتظر بودم که به خاطر این موضوع به چالش کشیده‌بشم. 

۴۰۶

چه‌قدر ما آدما رقت‌انگیزیم و این بودن چه‌قدر بی‌مقداره.

۴۰۵

امشب عجیب هوس پیراشکی‌های پیراشکی‌فروشی‌ای رو کردم که شاید بیش‌تر از ۱۵ سال باشه که ساختمون‌ش شده کلینیک زیبایی. 

همه‌گیری.

واسه شما هم این حس پیش می‌یاد‌ که دوست داشته باشید یک تیکه از آهنگ، کل اون آهنگ بشه؟ اون تیکه‌ی پاپ آهنگ‌های رپ یا این تیکه‌ی اوج آهنگ I Love You Baby فرانک سیناترا؟

I Lived

در واقع من به جای این‌که بخوام چیزی رو توضیح بدم، مثل یه تماشاگر می‌شینم و برداشت‌های عمیقاً ضد و نقیضی که از شخصیت‌م وجود داره رو تماشا می‌کنم و از این فضای معمایی لذت می‌‌برم. 

ولی وقتی اعمال آینده‌م بر اساس برداشت‌ها قضاوت می‌شه، از خودم می‌ترسم. از این می‌ترسم که به چیزی که اونا می‌گن تبدیل بشم.

 

 

× به‌م نمی‌یاد اما من بیش‌تر از هر موجودی توی این دنیا، از خودم می‌ترسم. از این عدم قطعیت.

 

~ Hope if everybody runs 

   You choose to stay