🤚
يكشنبه, ۱۱ مهر ۱۴۰۰، ۱۰:۴۴ ب.ظ
کی گفته‌بود حسن یزدانی طلا بگیره، شیرینی می‌ده؟
- ۰ نظر
- ۱۱ مهر ۰۰ ، ۲۲:۴۴
کی گفته‌بود حسن یزدانی طلا بگیره، شیرینی می‌ده؟
وقتی عصرا یه‌کم دراز می‌کشم نیم‌ساعت بخوابم، تقریباً همیشه یهویی از خواب می‌پرم. توی همون حالت دراز کشیده همه‌ی اتفاقات زندگی‌م تا مرگ پدرم توی چند ثانیه از جلوی چشام رد می‌شه. و انگار که واقعیت برای اولین‌بار توی صورتم سیلی می‌زنه. بعدش یه‌کم اشک از گوشه‌ی چشام قل می‌خوره می‌یاد پایین و بعد دوباره برمی‌گردم به تنظیمات کارخونه.
ضمیمه: مهم‌ترین چیزی که بعد از مرگ پدرم باش روبه‌رو شدم، «ذات واقعی» آدماست. وجه تسکین‌دهنده‌ی این ماجرا هم برام همینه؛ شناخت آدم‌ها و قوی شدن. ولی خب این‌که بخشیدن برام سخته و نمی‌تونم به راحتی لیست آریا استارک‌مانندم رو کنار بذارم هم محصول همون اتفاقاته.
خسته‌ام از این عقلِ خسته
من می‌خوام جنون بگیرم
نگارنده اینستاگرام رو بوسید گذاشت کنار، توییتر رو هم دو روز دیگه می‌بوسه می‌ذاره کنار، این‌جا هم که دیوارش موش داره، دیگه خلاصه غم‌باد گرفتم بدونین دلیل‌ش چیه.
~ یا I hate you more than I hate Instagram .
اگر کائنات تصمیم بگیرد درسی دردناک به ما انسان‌ها بدهد، مثل روز روشن است ورزشکار باید پایش را از دست‌بدهد، فیلسوف عقلش، نقاش چشمش، آهنگ‌ساز گوشش، آشپز زبانش و فضول اجازه‌ی دنبال‌کردن سوژه‌ی فضولی در اینستاگرام و هرجای دیگه‌ای که می‌تونه سوژه رو زیر نظر بگیره.
[تلفیق نظرات من و مارتین جز از کل]
~ And I Really Hate the News.
You're more to me than an enemy
You're a danger to our society
And you're the worst human being I've ever met in my
goddamn life!
ساعت ۹ خوابیدم، نزدیکای ۳ صبح از خواب بیدار شدم که درس بخونم. سکوت بی‌ماننده، سطح رقت قلبم خیلی بالاست و هیچ‌وقت اندازه‌ی الان حس نکرده بودم که «ان الانسان لفی خسر».