It's all your FAULT
- ۰ نظر
- ۱۴ تیر ۹۸ ، ۱۹:۱۳
همگان آگاهند که داستان اسباببازی ۴ چندیست که اکران شده. امروز رفتم توی یکی از این سایتها که ببینم وضعیت کیفیتش برای دانلود چهجوریاس. قطعاً تا الان متوجه شدین که کار خیلی بیهودهای انجام دادم، چون هنوز سطح کیفیت از پردهای بالاتر نرفته. ولی از اونجایی که من یکسری مشکلات ذهنی دارم، شروع کردم به خوندن کامنتهای پایین پست؛
اولین کامنت
« دوستان بهتون توصیه می کنم اگه میخواین فیلمو با کیفیت بالا ببینید و تا اون زمان اسپویل نشید اصلا تو این بخش نظرات نیاید ….چون یه سری ها اصلا فرهنگ ندارن ..بدون اینکه اطلاعی بدن اسپویل می کنن ……😕😕😕 »
بعد از خوندن این کامنت به این نتیجه رسیدم، نباید مشکلات ذهنیم ُ خیلی دستکم بگیرم. چون رفتم سراغ کامنتهای بعدی. بخشی از ذهنم داشت میزد توی سر اون بخشِ مازوخیست، همینطور دونهدونه کامنتها رو اومدم پایین و میخوندم و بخش سالم ذهنم خدا رو شکر میکرد که این اون کامنت اسپویل نیست.
خلاصه که ماجرا ختم به خیر شد، با همین جملهی خبری که «با یک پایان دراماتیک طرفیم.» مغزم ُ از مود OBSESSED خارج کردم و گذاشتمش روی حالت Manual .
× میشه یه لطفی در حقم بکنید و من ُ از خودم نجات بدین؟
×× ولی ناراحتم. اگه وودی یه چیزیش بشه چی؟ :((
برای این پروژه مجبورم پردازش تصویر یادبگیرم؛ چیزی که میشه گفت حدود 100 درصد بهش بیربطم. ولی خب من از هرچیزی که به انتقال جرم، ترمودینامیک و عملیات واحد [ اعم از یک و دو] ربطی نداشتهباشه استقبال میکنم1.
فکر کنم از همین لحظه ح. رو کمتر نفرین کنم به خاطر این نونی که تو دامنم گذاشت.2
1: سوالی که ممکنه برای مخاطب پیش بیاد، اینه که «شما اصن چرا رفتی این رشته رو خوندی؟» و پاسخ اینه که میخوام برم والیبال ببینم.
2: با این حال مطمئنم که داریم به لحظات « این چه شکری بود خوردم؟! » نزدیک میشیم.
قصه از جایی شروع شد که برای اولینبار در زندگیم تنها سفر کردم. برای سالها. امسال اما به هزاران دلیل متقن نباید بروم.
خیابانگردی، آن سینما، آن کافه، آن پیکنیکها و دروهمیها؛ دلم برایتان تنگشدهاست بچهها و قرارمان باشد سالِ دیگر ...