You Need To Calm Down

این برنامه‌ی Knowing Brothers رو دیدین؟ اگه دیدین که خب هیچی، اما اگه ندیدین هم خیلی اشکالی نداره. یکی از اعضای این برنامه اسم‌ش کانگ هودونگه که سال‌ها قبل از این برنامه، یه برنامه‌ی دیگه اجرا می‌کرده که هر خواننده و بازیگر و آیدلی که تو این برنامه شرکت داشته، از این بنده‌خدا خاطره‌‌ی بد داره. خلاصه هر دفعه که یه سلبریتی می‌یاد تو این برنامه در گام اول خاطره‌ی بدش از هودونگ ُ تعریف می‌کنه و اسم‌ش به باشگاه قربانیان کانگ هودونگ اضافه می‌‌شه.

یکی از بچه‌های دبیرستانمون هم هست که حکم همین هودونگ ُ داره؛ منتها مهم‌ترین فرقی که با هودونگ داره این‌ئه که همیشه می‌گه «تا حالا چندبار این ُ گفتی، اما من یادم نمی‌یاد همچین کاری کرده‌باشم.» 

مطلعید که بحث «تو این کارو کردی.»، «نه، نکردم.» از لحاظ فرسایشی‌بودن در بالاترین درجه‌ی بحث‌هاست و انجامش از مکروهاته، واسه همین من وارد بحث با هودونگ شماره‌ی دو نمی‌شم. ولی امروز که این اتفاق برای یکی دیگه از بچه‌ها تو گروه تکرار شد و به خاطر ظاهرالصلاحی بزرگوار زیرسبیلی رد شد، می‌خواستم ریپلای کنم و از قول یکی دیگه از اعضای برنامه بگم «گناهکار یادش می‌ره و قربانی یادش می‌‌مونه.» ولی خب چون با بزرگوار در دوره‌ی طولانی مدت جنگ سرد قرار داریم و بین‌مون مناسبات سیاسی برقرار نیست، واسه جلوگیری از آشوب، فیتیله رو خاموش کردم و مثل بچه‌های خوب ویدیوی گوگلا رو هدایت کردم تو گروه.