دیگه من می‌گم شما ببین این ساکنان سرزمین‌های اشغالی چی بودن که توی اروپا و آمریکا اینا رو نپذیرفتن و پاسشون دادن به غرب آسیا و منطقه‌ی ما.
کاش شما و اونی که قلاده‌ی شما دستشه از منطقه‌ی ما گُم شین بیرون.
امشب حس شبی رو دارم که پدرم رو از دست دادم. دوست داشتم همهی هیاهوهای تموم بشه و برم بخوابم تا فراموش کنم.
× فکر می‌کنم برای تحمل این همه غم بدون بابام، زیادی جوون بودم.
شما وارد اون تله‌ی تنش که ازش فرار می‌کنین، خواهید شد. فرقش اما قبل یا بعد قطع شدن بازوانتونه.
جردن پترسون، توی یکی از سخنرانی‌هاش [نقل به مضمون] می‌گه هیچ‌وقت ندیده که بار کج به منزل برسه. یعنی همیشه دیر یا زود گندش درمی‌یاد. یه خرابکاری اتفاق می‌افته و برمی‌گردن مرحله به مرحله عقب تا ببینین چی شد که این‌جوری شد و اون موقع نمی‌شه از زیر بارش دررفت.
این روزها خیلی حس می‌کنم معنی حرفش چیه. با اتفاقاتی که توی منطقه می‌افته. این داستان بار کج برای حکومت‌ها هم صدق می‌کنه، حالا در بازه‌های زمانی بزرگ‌تر. تصمیم‌هایی که گرفته می‌شه، منافع فردی که به منافع جمعی ترجیح داده می‌شه، فسادهایی که روش سرپوش گذاشته می‌شه، ته‌ش یک منطقه رو به آتش می‌کشه. برای سال‌ها و قرن‌ها.
امیدوارم توی جهنم به همهی شما و آدمایی که به‌شون گفتین دشمن و پشت پرده به‌شون دست دادین، خوش بگذره لعنتیا.