۵۷۶
يكشنبه, ۳ شهریور ۱۴۰۴، ۰۷:۵۰ ب.ظ
آدم خلیفه‌ی تنهای خدا
روی زمین است
امپراتوری که گاهی باید برگردد به
آخرین سلاح‌اش
«...و سلاح او گریه است»
- ۰ نظر
- ۰۳ شهریور ۰۴ ، ۱۹:۵۰
آدم خلیفه‌ی تنهای خدا
روی زمین است
امپراتوری که گاهی باید برگردد به
آخرین سلاح‌اش
«...و سلاح او گریه است»
چه‌قدر حالم از واژه‌ی «سازمان‌های بین‌المللی» به هم می‌خوره؛ سازمان‌هایی که دوساله همه‌ی جهان با هم دست روی دست گذاشتند و ازشون می‌خوان برای توقف جنگ در غزه «کاری» انجام بدن.
امروز ویدیوی بچه‌ای رو دیدم سه تا چهارساله، روی زمین بیمارستان خوابیده با یک دست قطع‌شده، یک دست کاملاً قطع شده از زیر بغل. و به این فکر کردم که اگر این مردم، مردم بی‌پناه غزه، ضعیف و بی‌امکانات و بدون سلاح نگه‌داشته نمی‌شدن، آیا باز هم اسرائیل می‌تونست این‌طوری به خاک و خون بکشدشون؟
اسرائیل، غرب بدون روتوشه. همین‌‌قدر ترسو و ضعیف‌کُش. سرزمین‌شون رو تصاحب کنیم. خلع سلاح کنیم و بعد نابودشون کنیم؛ بکشیمشون؛ تیکه و پاره کنیم‌شون. به‌شون گرسنگی بدیم و نوزادها رو پوست و استخوان کنیم و بکشیم. نذاریم به ساختمان‌هایی که هنوز آدم زنده زیر آوارشه نزدیک بشن. به بچه‌هایی که دارن کیسه‌ی آرد برای خانواده‌شون می‌برند شلیک کنیم. برای یک لقمه نون تحقیرشون کنیم. ازشون انسانیت‌زدایی کنیم.
حالم از واژه‌ی «سازمان‌های بین‌المللی» به هم می‌خوره از همه‌ی بیانیه‌های محکوم‌کننده، از همه‌ی «هشدارهای فاجعه‌ی انسانی در غزه» و از فرهنگ مسلمانان خاورمیانه‌ای.
کاش توی این بازه‌ی زمانی روی کره‌ی زمین نمی‌زیستم؛ نه! کاش هیچ‌وقت متولد نمی‌شدم. کاش واژه‌ی ننگین آدمیزاد رو یدک نمی‌کشیدم.
× «پس اون بالا منتظر چی هستن؟! چه‌طور این غلیان گناه رو تحمل می‌کنند و هنوز دست‌روی‌دست گذاشتن؟!»
اروین د. یالوم توی کتاب «مامان و معنای زندگی» می‌گه: «توی هیچ سنگری آدم بی‌خدایی نیست.»
تاریخ دفاع مقدس اول و دوم نشون داده اون آدمایی که معتقدترند، به امت‌گرایی باور دارند و خیلی درگیر مرزها نیستند، همون‌هایی هستند که بیش‌تر دغدغه‌ی ایران رو دارند و حاضرند برای ایران جون‌شون رو فدا کنند و البته کردند.
من نمی‌تونم بودن توی جهانی رو تحمل کنم که حتی نوزادان رو با گرسنگی دادن می‌کُشند.
ولی به نظرم باگی که میهن‌گرایی مطلق و مرزبندی‌ها دارند اینه که مثلاً استان بحرین ۲۳ مرداد سال ۱۳۵۰ اعلام استقلال کرده. یعنی تا ۲۲ مرداد سال ۱۳۵۰ اگه توی بحرین زلزله‌ای شبیه زلزله‌ی بم اتفاق می‌افتاد و کلی آدم می‌مردند ما باید ناراحت می‌شدیم و صبح ۲۳ مرداد نه؟
طول و تفصیل زیاد داره ولی فکر می‌کنم بعد از سه سال دیگه اجازه داشته‌باشم بگم هیچ‌چیز مثل «زن، زندگی، آزادی» اون‌قدر ضدزن نبود که گند بزنه به کل موضوع جدی «حقوق زنان» و اون‌قدر دم‌دستی و بی‌ارزشش کنه که یه روزی منم حالم به هم بخوره در مورد احقاق حقوق از دست‌رفته‌ی زنان حرف بزنم.
واقعاً می‌خوام از همه و به ویژه جامعه‌ی بانوان، که بر اساس احساسات لطیف عرفانی-احساسی سیاست رو توضیح ندن و در موردش پست نذارن؛ سوریه آزاد شد، بین ترامپ و نتانیاهو اختلاف بندازیم، بریم مشکلمون رو با دنیا حل کنیم.
عزیزان جهان این‌جوری کار نمی‌کنه. اگه می‌خواین زنده بمونیم، اگه می‌خواین ایران باقی بمونه این تفکرات چرند رمانتیکتون راجع به جهان هستی رو بریزین دور.
توی اتک آن تایتان هم بعد این‌که ۸۰ درصد جمعیت جهان رو کشتن رفتن مذاکره.
جهان باید از ما بترسه، نه این‌که دوستمون داشته باشه.
امروز و این‌جای زندگی که وایسادم، نمی‌خوام مادر بشم. نمی‌خوام کودک بی‌گناهی رو به این جهان لجن‌زار اضافه کنم.