۵۸۶

نوبتی هم که باشه، نوبت شروع ملاتونین‌ئه. 

۵۸۵

اگه نِشُد فِراموشُم چیشاش، صدای قِشَنگش چی؟ 

اگه نِرَفت اَ تو خاطرُم قدوبالای بلندش چی؟ 

اگه کِسی نِرَفت تو دِلُم دیگه تا آخر عُمرُم ...

۵۸۴

هنوز هم بعضی وقت‌ها برمی‌گردم و اخبار ۲۳ خرداد امسال رو می‌خونم. 

«بگو خواب بود هرچی که دیدم.»

بهار و تابستون وقایع تراژیک و سنگینی رو با خودشون داشتند. زمان این‌قدر برام طولانی گذشته که یادم رفته‌بود سرما چه حسی داره و توی پاییزها و تابستون‌های گذشته چی می‌پوشیدم و چه جوری زندگی می‌کردم. 

امیدوارم با یک پاییز و زمستون بی‌پایان طرف نشیم؛ جوری که گرمای خورشید رو یادم بره. 

۵۸۲

تو مرا به بی‌طرف نبودن در شعرهایم متهم می‌کنی، باشد، بسیار خوب، من هرگز در زندگی‌ام آدم بی‌طرفی نبوده‌ام، همیشه جانب‌دار بوده‌ام و معیارهای دوگانه دارم، همیشه در مقابل نژادپرستی طرف سیاه‌پوست‌ها را گرفته‌ام، در مقابل اشغالگران طرف مقاومت را، در مقابل ارتش طرف میلیشیا را، در مقابل سفیدپوست‌ها طرف سرخ‌پوست‌ها را، در مقابل نازی‌ها طرف یهودی‌ها را، در مقابل اسرائیلی‌ها طرف فلسطینی‌ها را، در مقابل نئونازی‌ها طرف مهاجران را، در مقابل مرزها طرف کولی‌ها را، در مقابل استعمارگران طرف بومی‌ها را، در مقابل دین طرف علم را، در مقابل گذشته طرف حال را، در مقابل پدرسالاری طرف فمینیسم را، در مقابل مردان طرف زنان را، در مقابل باقی زن‌ها طرف تو را.

 

 

 

 

× از کتاب «آدرنالین» اثر غیاث المدهون. 

۵۸۱

«برای من یک مطلب به شکل معماست و آن این است که همه دوَل اسلامیّه و ملت‌های اسلام می‌دانند که این درد چیست، می‌دانند که دست‌های اجانب در بین است که این‌ها را متفرق از هم بکند، می‌بینند که با این تفرقه‌ها ضعف و نابودی نصیب آنها می‌شود، می‌بینند که یک دولت پوشالی اسرائیل در مقابل مسلمین ایستاده - که اگر مسلمین مجتمع بودند، هرکدام یک سطل آب به اسرائیل می‌ریختند او را سیل می‌برد - مع ذلک در مقابل او زبون هستند. معما این است که با اینکه این‌ها را می‌دانند، چرا با علاج قطعی، که آن اتحاد و اتفاق است روی نمی‌آورند؟ چرا توطئه‌هایی که استعمارگرها برای تضعیف آنها به کار می‌برند، آنها توطئه‌ها را خنثی نمی‌کنند؟»

 

این تصویر، سهم درد امروز منه. فرشته‌ای که روی صورتش اسمش نوشته‌شده و قبل از اسمش از واژه‌ی «شهید» استفاده شده‌. فقط اگه به غیرت عربی برمی‌خورد و مخزن سوخت جنگنده‌های اسرائیلی رو پر نمی‌کردند... اگه همه‌ی مسلمانان یک سطل آب به اسرائیل می‌ریختند...

 

× مدتی می‌شه که خوندن آثاری از روح‌الله خمینی رو شروع کردم برای شناختنش. عزیزان! می‌دونم این حرفم در این دوره‌زمونه در حکم خودکشی هستش، اما برام مانع گفتن نیست: روح‌الله خمینی از یگانه انسان‌های اهل خاورمیانه‌ و تنها حاکم ایران در طول تاریخ بود که خیلی زود و دقیق فهمید داستان چیه و آدم‌هایی که بفهمند توی خاورمیانه تحمل نمی‌شن.

 متن بالا از زبان روح‌الله خمینی‌ست. 

 

مغزِ اُمّلِ جهان‌سومیِ خاورمیانه‌ای

داستان مردم خاورمیانه، داستان بچه فیل و طنابه. همین‌ که خودتون می‌دونین پای بچه فیل رو می‌بندن به درخت که از جاش تکون نخوره. وقتی بزرگ می‌شه به خاطر اثر روانی ماجرا وقتی با طناب پاشو‌ ببندن به یه نهال هم از جاش تکون نمی‌خوره. ما ذهنی مسئله داریم. فقط کافیه شیر نفت رو ببندیم تا ببینیم جهان چه جوری می‌شکنه. ولی ما به جاش درگیر خودمون هستیم. درگیر شیعه و سنی، عرب و عجم. در صورتی که دشمن ما، سرطان منطقه‌ی ما تقریباً همه‌ی کشورهای منطقه رو زخمی کرده و دو روز پیش قطر رو بمباران کرد. که قدرت‌نمایی کنه. که ما رو بترسونه. برای همین بهار عربی توی نطفه خفه شد. چون استقلال کشورهای منطقه برای آمریکا و اسرائیل کشنده‌ست. کاش رها شیم از این مغزِ امّلِ جهان‌سومیِ خاورمیانه‌ای.

سیلی سخت فهم تاریخ

فقط یک ساعت بود که اخبار رو چک نکردم و به محض باز کردن تلگرام، خبر حمله به قطر رو شنیدم. تاوان دادن برای سکوت در مقابل نسل‌کشی اسرائیل توی غزه برای کل منطقه آغاز شده و من یاد این متن افتادم: 

«امروز نهم ماه مه سالگرد پیروزی شوروی بر آلمان نازی است‌‌. شایسته است ملت‌های خاورمیانه به آن‌چه در این تاریخ رقم خورد هوشیارانه بنگرند تا درس بگیرند. شوروی در زمان جنگ جهانی دوم حدود ۱۷۰ میلیون نفر جمعیت داشت و در مدتی کمتر از ۴ سال مبارزه ۲۷ میلیون نفر تلفات داد تا پیروز شود. حال آن‌که در خاورمیانه موجودیتی نسل‌کش و متجاوز ۸۰ سال است که به تبه‌کاری و پاکسازی جانی می‌پردازد، و روز به روز نیز قدرتمند‌تر شده‌است. نکته‌ی قابل توجه این است که جمعیتی نیم‌میلیاردی از اجتماع مسلمانان که در معرض آسیب و تهدیدات این رژیم‌اند، از حیث ژئوپولیتیک و منابع انسانی دست برتر مطلق دارند. این جمعیت ۵۰۰ میلیونی در واقع کشور ۱۰ میلیونی اسراییل را دوره کرده‌اند، بگونه‌ای که اسراییل بدون اجازه‌ی آنان هیچ روزنه‌ای به جهان خارج ندارد. پس چرا این رژیم نابود نشده‌است؟ پاسخ ساده، تلخ و کوتاه است: ملت‌های مسلمان هرگز علیه اسراییل به طور فراگیر نجنگیدند. تنها جنگی که علیه «اصل موجودیت اسراییل» راه افتاده و ارتش‌های کشورهای مسلمان به طور رسمی درگیرش شدند جنگ استقلال بود که از مه ۱۹۴۸ تا ژوئیه‌ی ۱۹۴۹ به طول انجامید. تلفات نیروهای دول عرب طی این درگیری فقط ۲۰ هزار نفر بود، و پس از آن کشورهای مسلمان عقب‌نشینی کردند. 

 

این زاری‌ها و ابراز نفرت‌کردن‌ها از اسراییل بازی است. صرفا یک خودارضایی روانی است. زندگی در کنار اسراییل برای اعراب و اهالی خاورمیانه لذت دارد. لذتی مازوخیستی که دوست نمی‌دارند به آن پایان دهند. فرهنگ خاورمیانه، فرهنگی است که در آن رانه‌ی روان‌شناختی مرگ بر رانه‌ی زندگی غلبه دارد. رنج کشیدن اصالت دارد اما رفع رنج نه. تحمل جنگ مقدس است اما نابودی کامل دشمن هرگز و ابدا محور و قاعده نیست. در پسِ ناخودآگاهِ جوامعِ مسلمانِ حامی فلسطین و مقاومت، رنج کشیدن ابزار لذت و بقاست. می‌جنگند اما نه به شدتی که دشمن را نابود کنند یا خود نابود شوند، بلکه با شدتی که رنج و تداومِ تراژدی را تضمین کنند. در این مسیر هم بی‌نهایت مبانی فلسفی و استعاره‌ی ادبی و اسطوره‌های دینی برای خود می‌سازند. تا فرهنگ خاورمیانه عوض نشود تغییری در قضیه‌ی فلسطین ایجاد نخواهدشد‌. الهیات رنج بر این ذهن‌ها حکمفرمایی می‌کند. و این الهیات بر خلاف ظاهر رادیکالش، قوی‌ترین اندیشه‌ی تخدیری است که تاریخ تمدن بشر به خود دیده.

 

سخن این است که مسأله بنیه‌ی نظامی و عدم توازن قوا مانع جنگ نیست. آن‌ ملتی که بخواهد بجنگد، می‌جنگد. آن‌که اراده‌ی نبرد کند تا آخر می‌ایستد، شکنجه و تحقیر و «استمرارِ ظلم» را تحمل نمی‌کند، بلکه زودهنگام به پیروزی می‌رسد یا در راه مبارزه جان می‌دهد. می‌دانم که مردم ایران را طوری تربیت کرده‌اند که از ادراک عالم خارج عاجز باشند، با این حال، این واقعیت را عوض نمی کند. چرا اسراییل وجود دارد، در خاورمیانه نسل‌کشی می‌کند، امنیت کشورهای منطقه را تهدید می‌کند و روز به روز قدرتمند‌تر می‌شود؟ چون هیچ ملت و دولتی علیه اسراییل تا امروز وارد جنگ نشده‌است. آن‌کس که علیه اسراییل جنگیده اقلیت‌های شبه نظامی با جمعیت اندک و توان محدود بوده‌اند. اتفاقی که برای روسیه در جنگ جهانی دوم افتاد می‌تواند به خوبی نشان دهد که اگر ملتی قصد جنگیدن و محو موجودیت دشمن را داشته‌باشد، هر چند که این دشمن واجد عِده و عُده و فناروی‌های افسانه‌ای باشد، ولو شده در عرض سه چهار سال ۲۷ میلیون قربانی می‌دهد، اما غائله را ختم می‌کند، یا به مرگ خود یا به مرگ دشمن. جنگ جهانی دوم نشان می‌دهد اگر جمعیتی ۱۷۰ میلیونی ۲۷ میلیون تلفات داده تا متجاوز را محو و حیات خود را ایمن کند، انتظار چنین تلفاتی از یک جمعیت نیم‌میلیاردی گزافه نیست. اما ارتش مسلمانان و دولت‌هاشان چند نفر تلفات داده‌اند در میدان نبرد مستقیم؟ بیست هزار نفر؟ و در نهایت پیروزی سهم کسی است که می‌جنگد. 

 

از فرهنگ مسلمانان خاورمیانه‌ای نفرت دارم.»

 

× این متن از کانال تلگرام آرشام بهمن‌نژاد برداشته شده. 

سال‌های سگی

من نمی‌دونم واقعاً «یه موقع‌هایی بود دنیا قشنگ بود و می‌رفت جلو.» یا دنیا همیشه همین جوری بوده ولی ما بچه بودیم و نمی‌فهمیدیم؟

 

 

~ عنوان نام کتابی از ماریو بارگاس یوسا که دارم می‌خونمش.

۵۷۷

خاک کشورهای خاورمیانه به شدت گاگول‌ و خائن‌پروره. نمی‌دونم هم حکمتش چیه. چهارتا آدم چیزفهم هم که از توش دراومده باز همین گاگول‌ها و خائن‌ها پشتشون رو خالی کردند و امورات ممالک رو برگردوندن روی ریل قبلی. 

 

Oh, Father, tell me

Do we get what we deserve?

Oh, we get what we deserve

And way down we go