هنوز هم من.

در مورد اتفاقات حرف نمی‌زنم. در این مورد که مثل لوییزا کلارک شانس آشنایی با همچین آدمایی ُ داشته‌باشید یا فکر کنید لوییزا کلارک یک قهرمان‌ست یا هرچی. در مورد زندگی واقعی حرف می‌زنم. در مورد دویدن و نرسیدن، شکست‌های متوالی، ازدست‌دادن کسایی که عاشق‌شان هستیم، خیانت و در کنارش همه‌ی چیزهایی که باعث می‌شوند حس کنیم با همه‌ی این‌ها خوشبخت‌یم. 

نویسنده‌ی این کتاب زندگی را خوب می‌شناسند. 

پی‌نوشت: بخند! به دنیا اومدیم واسه هم؛ به فردا برسیم نه به غم.